Tot Wanhoop Gedreven

Omringd door duistere krachten
Komt het leven dat ik zo verachte
voorspoedig tot een eind
Dit is het eind van mijn strijd

Donkere wolken beginnen zich te vormen
Eindelijk is het dan zover
Mijn verdorven ziel vult zich met zwartgalligheid
Terwijl ik luister naar het huilen van de wind

Uitzichtloos, er is geen weg meer terug

En ik kan niet langer wachten
Vol weemoed en sombere gedachten
Kijk ik terug op dit verachtelijke leven
Mijn haat is alles wat ik nog heb te geven

Het ultieme dieptepunt bereikt
Eindeloos lang staar ik in een bodemloze put

Onbegrepen, eenzaam en verlaten
De zinloosheid slaat weer toe

Van mijn aardse taken ontheven
En tot wanhoop gedreven
Ik voel het einde naderen,
Mijn verlossing is nabij