Tot Je Weet Dat Je Dat Denkt

Hoe je luistert naar de juffrouw, mist geen woord van wat ze zegt
Hoogezand en leidend voorwerp komt in goede grond terecht
Ze laat jou haar potlood slijpen, ze ruikt zacht naar appelmoes
Als ze een krul achter je werk zet, haar blote armen uit haar blouse
Ja, je wilt het leven snappen, verslindt elk boek dat je vindt
Je neemt zevenmijlse stappen, leeft gejaagd als door de wind
Langs de pleinen met het oproer om het razen van de tijd
Naar de kloosters met de raadsels in de sterren uitgespreid

Of men daar water bij de wijn
Of juist wijn als water schenkt
Oh, je denkt dat je het weet
Tot je weet dat je dat denkt
Tot je weet dat je dat denkt

In de krochten van de steden waar het gist en het krioelt
Waar het leven wordt beleden zoals poëzie bedoelt
Met de luizen in syllaben, als een dolkstoot naar de macht
Tot het fonkelt van de schoonheid in de asla van de nacht

Zo rechtlijnig en volhardend
Als een zatte fietser zwenkt
Zo denk jij dat je het weet
Tot je weet dat je dat denkt
Tot je weet dat je dat denkt

Dwars tot het lege land van Texas, tot in Moskou en daarna
Van de Surinaamse jungle naar de kust van Puglia
Aan een tafel op een bergotp, dichtbij huis, een eind ver heen
Nee, er is geen dag hetzelfde, geen zon schijnt zoals het scheen

Of die sirene op die rots daar
Je nu waarschuwt of juist wenkt
Oh, je denkt dat je het weet
Tot je weet dat je dat denkt
In de auto op benzine
Als je net diesel hebt getankt
Oh, je denkt dat je het weet
Tot je weet dat je dat denkt
Tot je weet dat je dat denkt