Sur La Arbo

Siegxa per la muro de stultajxo kaj absurdo
Li estigxis nepenetrebla.
Do li hodiau ne alatendos de l'sia
Felicxa matena koito

Ne ne ne ni ne estas sur la arbo
Ni parolas pri dio kaj kantas pri cxielo

Li sidas kunvolvigxa tremante de la timo de l'sia kialo
Kaj sia avido
Eble tamen li devas multigxi sin por retrovi sin inter la vivantaj