Uyut Beni

açlýða gömdün bu caný niye
topraðýna güzellik tohumlarýný eken benim
kardeþlerim düþman oldu yine
herbirine renklerini yüreklerini veren benim
yokluðunda düþtün affetime
varlýðýna sancýlanan bu öfkene ilaç benim
ellerimi açtým beni duy diye çekinmeden söyle caným darýlmam sözüne

uyut beni uyut beni karanlýðým uyanmadan uyut beni
uyut beni uyut beni bu varlýðým yok olmadan unut beni
çürüt beni çürüt beni þu açlýðým suç olmadan çürüt beni
uyut beni uyut beni karanlýðým uyanmadan uyut beni

yenildim yarattýðým zalime
o zalimin bahçesine merhameti eken benim
inandým yalancýnýn sözüne
gafillerin yollarýný eþikte bekleyen benim
karanlýðý verdin o cahile
güneþleri uyandýrýp geceyi saran benim
ellerimi açtým beni duy diye çekinmeden söyle caným darýlmam sözüne

uyut beni uyut beni karanlýðým uyanmadan uyut beni
uyut beni uyut beni bu varlýðým yok olmadan unut beni
çürüt beni çürüt beni þu açlýðým suç olmadan çürüt beni
uyut beni uyut beni karanlýðým uyanmadan uyut beni