Kabahat

Kalbim zavallý bir kartanesi
Çýkmaz sokaklara düþüp eriyorum
Issýz gecemde yaðmurun sesi
Zamansýz aðladým biliyorum

Yüreðim içindeki bu yalnýzlýðý söküp atsa
Hiç korkmadan karanlýða bir mum yaksa
Yarattýðým masal diyarlara gideceðim
Hayatýma bütün girenleri sileceðim

Kimse sana beni zorla sevde aþýk ol demiyor
Allah'tan yüreðim çok temiz ah kurþun iþlemiyor
Yoksa ne nazara gelmiþtim çoktan göze gelmiþtim
Senden daha deli kalbim var da düþman çatlatýyor

Seni öpmesi bile kabahat, senin olmasý bile kabahat
Sana aþýk olana inat, hepsi birbirinden boþ