Frostrósir

Þú komst til að kveðja í gær
Þú kvaddir og allt varð svo hljótt
Á glugganum frostrósin grær
Ég gat ekkert sofið í nótt

Hvert andvarp frá einmanna sál
Hvert orð sem var myndað án hljóðs
Þú greinist sem gaddfreðið mál
Í gerfi hins lífvana blóms

Er stormgnýrinn brýst inn í bæ
Með brimhljóð frá klettóttri strönd
En reiðum og rjúkandi sæ
Hann réttir oft ögrandi hönd

Ég krýp hér og bæn mína býð
Þá bæn sem í hjartað er stráð
Ó þyrmd henni gefð henni grið
Hver gæti mér orð þessi ljáð?